Wat valt er nu veel over kunstmarkten te vertellen – het zijn plaatsen waar de beau monde zich mengt met een groot publiek zoals in de voormalige salons. Wat de laatste 10 jaar opvalt is het bijkomend organiseren van een aanlokkelijk rand-programma zodat één en ander aan beide zijden van de “Markt”-medaille kan worden bij-gemasseerd.
In tegenstelling tot vb Art Brussels valt de tussenruimte op in Art Köln, waarmee ik bedoel dat de galeries spatiaal niet in een gevoel van cocon worden geduwd. Dat brengt met zich mee dat de galeries ook beter kunnen uitpakken met méér monumentaal werk dat nu éénmaal wat meer afstand van “onze blik” opeist. Alle grote galeries zijn wel present op de Markt in de Rijnstad – waar in de as met de stad Düsseldorf de laatste 50 jaar het experiment in de kunst goed en wel kon gedijen en er zelfs werd aangemoedigd; denken we al maar terug op wat er allemaal gebeurde in de Kunsthalle in Düsseldorf…
Op Art Köln is er wel een breed en oordeelkundig programma opgezet waarin de inhoud terugblikt top 50 jaar bruisend kunstleve.
Zo is er een mooie expo te zien met videokunst uit de Rijn-streek, met op een groot scherm prachtige beelden van Nam June Paik in volle fluxus-drive, nostalgie….
Via archieven werd een expo opgezet over de geschiedenis van Art Köln die startte in de aanloop van de omwentelingen van het einde van de jaren zestig. De documenten zijn interessantn vooral in een periode waarin contestatie tegen het marktgebeuren nog deel uitmaakte van het kunstenaarschap. Vooral de prachtige foto’s van de charismatische Joseph Beuys in actie vallen hierbij op.
Dé kers op de taart is te vinden in de ruimte inkomhal van de Messe met een expo, samengesteld door Ellen de Bruijne en Stella Lohaus. Met een welklinkende titel “Eins, Zwei, Wechselschritt” – een term afkomstig uit het dansjargon – én in een transparante “witte” architectuur condenseerden de curatoren een beknopt overzicht van wat er zich – in hun ogen – afspeelde als markante vernieuwingen in de kunst in .. een tijdspanne vanamper een halve eeuw.
Uiteraard is de keuze subjectief maar de wijze waarop de kunst hier tot haar recht komt verdient een pluim – deze side-expo op een Kunstmarkt kan hier dus niet worden beschouwd als een bijkomstig “franje”.
Heel mooi is de eerste sectie met Marcel Broodthaers (filmpje waarin hij schrijft onder de gietende regen !), het “metend” werk van Stanley Brouwn en de “moraliserende” Joseph Beuys.
Met een maquette van een ballon-vaartuig van Panamarenko (student van Beuys) en knap werk van oa de Nederlander Ger Van Elk komen we terecht in de jaren tachtig met de heraldieke schoppen van Wim Delvoye en het prachtige muurwerk “My Collegues” van de Duitse Rosemarie Trockel. Vanaf het einde van de jaren tachtig worden alles diffuus en onzeker én dat zie je ook aan deze mooie expo waarin vooral de werken van Manfred Pernice en een zalige kleine installatie van Joëlle Tuerlinckx de kroon spannen.
Ook het abjecte werk van Peter Buggenhout en de bijdrage van Nora Schultz houden de aandacht gaande alsook de actuele notie van diversiteit in wat zich vandaag allemaal aandient onder het etiket “hedendaagse kunst”.
In een gratis poster bij deze expo (ook deels gesteund door de Vlaamse Overheid) staat een mooi citaat te lezen van de Nederlandse Marlene Dumas, die ook op deze tentoonstelling met een knap werk te zien is. Het is een uitspraak met haar visie op het begrip “galerie” – waar het toch allemaal om draait in de context van een Kunstmarkt.
“The gallery is not a space.
The gallery is a personality”.
Luk Lambrecht
Art Köln loopt nog tot zondagavond 17 april in Keulen.
Poster un Commentaire