radicale posities op en tussen een rasterplan van nieuw en gevestigd design
een beurs… ?
Interieur 2016 in Kortrijk viert haar 25 jarig bestaan – een zilveren jubileum én dat wordt in de verf en ruimte gezet door OFFICE Kersten Geers en David Van Severen, op uitnodiging van Interieur-directeur en designer Lowie Vermeersch.
Het grenst aan het ongelooflijke dat een beurs voor design keer op keer uitpakt met radicale ingrepen tussen en in stands met dure goederen, goed ogende verkoopsters en/of jonge designers die proberen op dit platform een graantje te kunnen meepikken van … het bonte internationaal toekijkende publiek.
De zogenaamde “zilveren” editie is een pronkstuk van OFFICE in nauwe samenwerking met kunstenaars Richard Venlet, Pieter Vermeersch maar ook met grafisch ontwerper Joris Kritis en het design- en kunst droom-duo Muller Van Severen.
Wat opvalt is de rechtlijnige keuze van en stel verwante kunstenaars én ontwerpers die heel duidelijk het postmoderne verfoeien en voor een formele hertekening/herijking staan van het modernisme, overgoten met een portie kritiek en “nadenkendheid” over wat een interieur vandaag nog betekent na alle onderzoek, experiment en falen van pakweg de laatste 50 jaar – de volle periode waarin de beurs Interieur zich manifesteerde.
Ook aan het comfort van de vele bezoekers wordt volop gedacht op Interieur, niet alleen de gekleurde ellenlange tapijten geven richting en oriëntatie – ook de vele bars op het gestructureerde parcours, ontworpen door designers waarbij eten en drinken wordt verlevendigd tot een heuse zintuig prikkelende ervaring, is en blijft een welgekomen injectie die het bezoek aan een beurs niet al na een uur druk bezoek, de ogen laat verwateren.
Er is echt heel veel te zien en te beleven op Interieur maar hier beperken wij ons tot twee wat ons betreft niet te missen high-lights.
Schoner Wönen
In 2004 ging de expo “Schöner Wohnen” door in Be Part in Waregem, curator Moritz Küng maakte van het voormalige huis opnieuw een soort “thuis” – met allemaal huiselijke objecten die weliswaar werden gelabeld als kunstwerken. De expo werd toen bedacht als een interieur waarbij de scheiding verviel tussen kunst en decoratie – ook … een centraal aandachtspunt binnen de kunstenaarspraktijk van de invloedrijke kunstenaar Daniel Buren.
Voor Interieur bedacht Moritz Küng een zeer straffe variant en echo op die expo van 2004 in Waregem. Hij nodigde nu één kunstenaar uit; zijn levenslange vriend de Weense kunstenaar Heimo Zobernig die ervoor bekend staat om design, kunst en institutionele kritiek naadloos te laten overlopen in een nieuwe en veelal zeer minimale, schrale én immer transparante oplossing.
De stalen ruimte werd in een rood licht gedompeld zodat alles er egaal en ont-kleurd uitziet zoals in een donkere kamer. Heimo Zobernig zette en een tafel, twee stoelen, een groot zwart beschilderd tapijt en een minimale houten kast in met de folders met tekst en uitleg van de curator.
Aan de zigzaggende lage muurtjes hangen foto’s van Johannes Schwarz van de expo in 2004 maar nu met een rode folie eroverheen als anticipatie op Zobernigs rode neonlicht.
Alles in deze egale, wat tricky ruimte is voorzien van duidelijke cijfers die overeenstemmen met de index in de gratis folder, ontworpen door het Amsterdamse design-duo Mevis & van Deursen waarmee Moritz Küng zich sinds altijd grafisch vereenzelvigt.
Dit is écht een ingrijpend huzarenstukje – een complex denken over het geheugen van een tentoonstelling die in 2004 gebaseerd was op referenties aan design !
Een pittig detail – de titel in Waregem was “Schöner Wohnen”, op “Interieur is dat “Schoner Wöhnen” geworden – kwestie van één umlaut verschil… een wereld van verschil en voor Westvlamingen beter en perfect verstaanbaar.
Solo House
Ook al in een zelfde vrij transparant geperforeerd stalen karkas/cocon vindt het Solo House letterlijk een plaats. Initieel is deze remake/interpretatie een hint naar het huis dat OFFICE van Kersten Geers en David Van Severen concipieerde op een domein in Spanje.
Het huis aldaar is opgevat als een cirkel – gestolde tijd (?) van en in het leven van na elkaar “lopende” nutskamers met op het binnenplein een afkoelende … zwemvijver. Tot daar de context. Hier op “Interieur” is net zoals in het project van Moritz Küng een “gestripte”, andere echo te zien van het “verre” huis van OFFICE.
Het conceptuele, transparante idee van het huis krijgt een weerklank in een aantal witte staal-transparante meubels van Muller Van Severen; ook de taboeretjes met onder het zitvlak een lamp van Richard Venlet, een bed en een bad zorgen helemaal voor de gedachte aan een huis.
Er boven torent een soort aan New York denkende monumentale water-cilinder die werd voorzien van een prachtige kleur in een zweem die doet denken aan “sunset”.
Het is een ingreep van kunstenaar Pieter Vermeersch die zijn schilderkunstige praktijk altijd inzet om tijd en ruimte visueel te maken/te evoceren met kleur. Daar hoog op het Solo House is dus een sensatie van kleur te zien, gebaseerd op een negatief schilderen van foto’s uit het archief van de kunstenaar waarin zijn aandacht uitgaat naar de “hemelse” kleuren van de lucht. Hier is geen luchtbespiegeling te zien maar een negatieve spiegeling van concreet ervaren kleuren aan het firmament.
Met dit werk van Pieter Vermeersch wordt het Solo House plots een huis met een fragiele ziel !
Interieur 2016 in XPO in Kortrijk nog tot zondag 23 oktober; dagelijks van 10 tot 18 uur
Luk Lambrecht
Poster un Commentaire